Elegancka złodziejka z białym kołnierzem. O tym jak wygląda kuna domowa

Kuna domowa to prawdziwa mistrzyni elegancji w świecie zwierząt. Jej smukłe ciało, mierzące od 40 do 55 cm, zakończone jest puszystym ogonem, który stanowi zarówno narzędzie do balansowania, jak i znak rozpoznawczy. Sierść kuny jest miękka, w odcieniach szarobrązowych, idealnie wtapiająca się w otoczenie. Najbardziej charakterystycznym elementem jej wyglądu jest biała plama na szyi i piersi, przypominająca kształtem widełki lub literę „V”.

Jej małe, okrągłe uszy, ciemnobrązowe oczy i ostre, czarne pazury nadają jej drapieżnego, ale zarazem uroczego wyglądu. W połączeniu ze zwinnością i gracją ruchów, sprawia ona wrażenie niezwykle zdeterminowanego drapieżnika. Ostre zęby i pazury to narzędzia doskonałe zarówno do polowania, jak i wspinaczki. Kuna jest znana ze swojej zdolności poruszania się po dachach i przewodach, co często wprawia ludzi w zdumienie.

Kuna domowa i jej zwyczaje

Początkowo była mieszkańcem lasów i terenów skalistych, ale z czasem przystosowała się do życia w pobliżu ludzi. Współcześnie często można ją spotkać na strychach, w szopach, a nawet w garażach. W miastach wybiera miejsca oferujące schronienie i dostęp do pożywienia – opuszczone budynki oraz składy drewna.

Jej obecność w takich miejscach nie jest przypadkowa. Kuna ceni sobie ciepło, a we współczesnych zabudowaniach znajduje idealne warunki do wychowywania młodych i ochrony przed drapieżnikami.

Kuna domowa jest zwierzęciem głównie nocnym. W dzień odpoczywa w swojej kryjówce, a nocą wyrusza na żer. Jest bardzo zwinna i doskonale wspina się po drzewach, ścianach i dachach. Jej dieta jest zróżnicowana – od owadów, przez drobne ssaki, ptaki i ich jaja, aż po owoce i odpadki z ludzkich gospodarstw.

Co ciekawe, kuna ma tendencję do gromadzenia zapasów. Na strychach często można znaleźć jej „spiżarnie” pełne resztek jedzenia, a czasem nawet znalezione przedmioty, które przyciągnęły jej uwagę.

Zaskakujący cykl rozrodczy kuny

Rozmnażanie się kuny domowej to proces pełen niezwykłych strategii, które pomagają przetrwać temu gatunkowi w zróżnicowanych środowiskach. Okres godowy kuny przypada na lato, głównie w czerwcu i lipcu. Samce, będące wyjątkowo aktywne w tym czasie, przemierzają duże odległości w poszukiwaniu samic, rywalizując między sobą o możliwość rozrodu.

Ciekawym elementem jest występowanie tzw. opóźnionej implantacji zarodka – po zapłodnieniu zarodek nie rozwija się od razu, lecz czeka przez kilka miesięcy w stanie uśpienia. Dopiero zimą lub wczesną wiosną następuje jego implantacja w ścianie macicy, a właściwa ciąża trwa około 30 dni. W kwietniu lub maju samica rodzi od 2 do 5 młodych, które są początkowo całkowicie bezradne – ślepe, nagie i ważące zaledwie kilkanaście gramów. Młode pozostają w gnieździe przez kilka miesięcy, gdzie są intensywnie karmione mlekiem matki. W miarę wzrostu uczą się od niej sztuki polowania, wspinaczki i unikania zagrożeń. Około jesieni młode kuny stają się samodzielne i opuszczają matkę, gotowe do rozpoczęcia własnego życia w świecie pełnym wyzwań.

Ten skomplikowany cykl rozrodczy pokazuje, jak doskonale kuna przystosowała się do warunków, w których przychodzi jej żyć.

O tym kiedy kuna staje się sąsiadem nie do zniesienia

Kuna na poddaszu to jeden z najczęstszych problemów, z jakimi przychodzi nam się zmierzyć. Zimne miesiące sprawiają, że te zwinne drapieżniki poszukują ciepłych, suchych miejsc na gniazda, a nasze dachy są idealnym rozwiązaniem. Kuny potrafią drążyć tunele w izolacji cieplnej, niszcząc ją w poszukiwaniu materiału na gniazdo. Dodatkowo pozostawiają odchody, które nie tylko brzydko pachną, ale też są trudne do usunięcia i mogą stanowić zagrożenie sanitarne. Ślady po działalności kuny, takie jak wygryzione dziury czy uszkodzona izolacja, mogą wymagać kosztownych napraw.

Kuna domowa ma także upodobanie do eksplorowania samochodów, szczególnie tych zaparkowanych w pobliżu jej kryjówek. Właściciele aut często spotykają się z przegryzionymi przewodami, co może prowadzić do awarii systemów elektrycznych i kosztownych napraw. Powodem tego zachowania jest nie tylko ciekawość kuny, ale też materiał, z którego wykonane są przewody – zdarza się, że ich osłony zawierają składniki organiczne, które mogą przyciągać zwierzęta. Szczególnie narażone są samochody pozostawiane na dłużej w jednym miejscu lub te parkujące w pobliżu terenów zielonych.

Nie można też zapomnieć o hałasie, jaki kuny generują podczas swoich nocnych eskapad. Skrobanie, bieganie, przeciąganie przedmiotów, a nawet walka między osobnikami to dźwięki, które mogą skutecznie zakłócić sen mieszkańcom. Dla osób mieszkających w domach jednorodzinnych kuny bywają prawdziwym koszmarem – ich aktywność na strychu w środku nocy potrafi być wyjątkowo uciążliwa.

Jak wygonić kunę z poddasza? O tym jak skutecznie zwalczyć kunę domową i zabezpieczyć swoją przestrzeń

Zwalczanie kuny domowej wymaga odpowiedniego podejścia. Najważniejsze jest działanie kompleksowe – jednorazowe metody często nie wystarczają, ponieważ kuny są niezwykle sprytne i szybko adaptują się do nowych warunków.

Jeśli kuny zadomowiły się na poddaszu, konieczne jest dokładne zlokalizowanie miejsc przez które zwierzę przedostaje się do budynku. Kolejnym krokiem jest fizyczne usunięcie kuny, a następnie zabezpieczenie budynku. Kuny potrafią przecisnąć się przez niewielkie szczeliny, dlatego należy dokładnie uszczelnić dach, ściany i fundamenty, używając trwałych materiałów, takich jak metalowe siatki czy blachy. Warto szczególnie zwrócić uwagę na otwory wentylacyjne oraz miejsca styku dachu z murem. W uszczelnieniu pomocne mogą być również pianki montażowe, choć te powinny być stosowane w połączeniu z solidniejszymi barierami.

Firma Ratapest zajmuje się profesjonalnym zwalczaniem kuny domowej. Jeśli masz problem z kuną na poddaszu – zadzwoń i poproś o pomoc profesjonalistów.