Mucha domowa (Musca domestica) jest bardzo popularnym owadem na całym świecie, należy do rodziny muchowatych, z podrzędu krótkoczułkich. Osiąga długość do 7,5 mm, samiec jest nieco mniejszy i osiąga około 6,5 mm. Ciało muchy domowej jest krępe i ciemnoszare, widoczne są także ciemniejsze i podłużne pasy na tułowiu. Odwłok jest koloru żółtawego, a od spodu nieco jaśniejszy. Mucha domowa zaopatrzona jest w trzy pary odnóży, które zakończone są pazurkami i przylgami. Na głowie znajdują się krótkie trójczłonowe czułki oraz czerwono-brunatne duże oczy. Posiada dwie pary skrzydeł, z których druga para jest zredukowana i w formie przezmianek kieruje lotem. Mucha domowa zaopatrzona jest w aparat gębowy typu liżącego, jest on miękki i gąbczasty, co uniemożliwia kąsanie.
Mucha domowa lubi miejsca nasłonecznione i ciepłe, w nocy oraz w chłodniejsze dni przebywają na podłodze, ścianie czy suficie w budynkach. Jeśli przebywają na zewnątrz siadają m.in. na rośliny, ziemię albo płoty. Aktywne są w ciągu całego dnia, najczęściej ukrywają się blisko pożywienia. Dorosłe muchy pobierają pokarm płynny, pokarmy twarde są przez nią najpierw rozpuszczane przy pomocy wydzielanej śliny, to proces wstępnego trawienia.
W ciągu całego swojego życia samica składa średnio 600 jaj (może ich złożyć nawet do 2000!), a jednorazowo do 100 sztuk. Złożone przez samicę jaja są podłużne (kształtem przypominają banana) i koloru kremowo-perłowego. Składane mogą być na gnijących resztkach organicznych m.in. na kompoście, w oborniku, w kale czy na odpadkach kuchennych w śmietniku (to, co je przyciąga to zapach amoniaku). Już po około 48 godzinach z jaj wylęgają się larwy, tzw. czerwie, które pozbawione są odnóży a ich rozwój zależy oczywiście od temperatury, zazwyczaj trwa od kilku dni do kilku tygodni. Larwy pobierają pokarm płynny, żywią się głównie podłożem, na którym samica złożyła jaja. Na miejsce do przeobrażenia się w poczwarkę poszukują bardziej suchego podłoża, jako poczwarki zamknięte są w tzw. bobówkach, są to nieruchome i brązowe baryłki. Po kilku dniach wylatuje już młoda mucha, która zaledwie po kilku dniach osiąga swoją dojrzałość płciową.
Mucha domowa żyje stosunkowo krótko, bo około 4 tygodni. Wyjątkiem może być pokolenie jesienne, które przechodzi w tzw. stan anabiozy i może przetrwać okres zimowy. Anabioza polega na obniżeniu aktywności życiowej organizmu ze względu na niesprzyjające warunki atmosferyczne.
Mucha domowa znana jest z tego, że ciągnie ją do śmieci, gnijących produktów oraz do kału zarówno ludzkiego jak i zwierzęcego. Jej ciało pokryte jest drobnymi włoskami, które stają się nośnikiem tysięcy bakterii, stwarzając zagrożenie epidemiologiczne. Choroby, które przenosi to m.in. Salmonella, dur brzuszny, czerwonka, tyfus oraz gruźlica.
Aby uniknąć inwazji owadów w kurnikach i magazynach paszowych należy przede wszystkim uszczelnić sufity, ściany i posadzki. Ponadto istotną kwestią jest również poddanie ścian zabiegom wapnowania, a to dlatego, że wapno zalepia wiele otworów, które mogą być potencjalnymi kryjówkami dla szkodników. Po zakończeniu cyklu produkcyjnego, należy wyczyścić i dokładnie umyć obiekt, a kolejno wykonać zabiegi: dezynfekcji, dezynsekcji i deratyzacji. Stosowane są metody chemiczne, które polegają na zastosowaniu insektycydów, metody fizyczne, których działanie sprowadza się do użycia wysokich temperatur bądź promieniowania UV oraz metody mechaniczne, do których zaliczamy m.in. stosowanie lepów.
Więcej przeczytacie w dziale usługi obsługa budynków inwentarskich.
Wspieramy naszych Klientów na Śląsku, w Małopolsce i okolicach. Wykonujemy usługi w Katowicach, Bielsku-Białej, Żorach, Krakowie, i w wielu innych pobliskich miejscowościach.
Na naszej stronie wykorzystujemy pliki cookies.
Przeczytaj więcej: polityka prywatności
© 2021 - 2024 Ratapest.pl realizacja Rekurencja.com
Wszystkie prawa zastrzeżone.