Mrzyk muzealny to gatunek chrząszcza z rodziny skórnikowatych. Występuje w całej Polsce. Osiąga do 4 mm długości, jego ciało jest koloru brunatnego, jednak widoczne są też białe brzegi przedplecza oraz białe pasy ciągnące się na jego pokrywach. Posiada niezbyt długie, członowane czułki, jego oczy są zaokrąglone, a nogi krótkie (nogi chowają się w specjalne rowki na stronie brzusznej). Mrzyki zaopatrzone są w narządy gębowe typu gryzącego oraz w dwie pary skrzydeł – przednie twarde i skórzaste, z kolei tylne błoniaste (zdarza się, że mrzyki nie posiadają tylnych skrzydeł).
Mrzyk muzealny znany jest jako szkodnik w muzeach, atakuje w szczególności suche eksponaty, a także tkaniny i ziarno. Dorosłe mrzyki przebywają zazwyczaj na zewnątrz budynków, wędrują po ścianach i oknach. Do rozmnażania dochodzi najczęściej w miejscach, gdzie mrzyki nie będą zbytnio niepokojone, a więc pod boazerią, pod wykładziną i w garderobie. Najbardziej szkodliwe są larwy, które odpowiedzialne są za niszczenie produktów zawierających keratynę, są te m.in. wełna, futra, skóry czy wypchane zwierzęta.
Samica mrzyka składa do 100 jaj, są one malutkie, mają około 0,5 mm długości i są kremowe. Składane są m.in. pod wykładziną czy boazerią, zazwyczaj blisko pożywienia (są przyklejane do podłoża). Po około 4 tygodniach z jaj wylęgają się larwy, które są owłosione i osiągają do 5 mm długości. Dojrzałe larwy są brązowe i zaopatrzone w 3 pęczki złotych włosków na odwłoku. Unikają światła, w razie niebezpieczeństwa zwijają się w kulkę. Ich rozwój uzależniony jest od temperatury, wilgotności oraz od rodzaju pożywienia. Larwa przeobraża się w poczwarkę w tym samym miejscu, okres ten trwa około 30 dni. Po tym czasie następuje przeobrażenie w osobniki dorosłe, które żyją krótko, bo do około 6 tygodni.
Mrzyk muzealny zaliczany jest do jednych z najgroźniejszych szkodników wśród zbiorów muzealnych. Niszczy księgozbiory, suche eksponaty, wypchane zwierzęta. Kiedy mrzyk przebywa w naszych mieszkaniach czy gospodarstwach często żeruje w futrach, materiałach włókienniczych i wełnie, a także na trofeach myśliwskich. W miejscu żerowania pozostawia charakterystyczny brązowy pyłek.
Ze względu na wyjątkową ruchliwość zwalczanie mrzyka jest dość trudne. Należy dobrać odpowiednią metodę dezynsekcji w zależności od liczebności i miejsca występowania szkodnika. Na szczęście firma Ratapest zajmuje się profesjonalnym zwalczaniem owadów, wszelkie informacje na temat metod dezynsekcji przeczytacie w dziale usługi dezynsekcja. Zapraszamy!
Czy można zatem uniknąć inwazji mrzyka? Oczywiście, że można zmniejszyć ryzyko pojawienia się mrzyków lub w porę odpowiednio zareagować, aby populacja się nie zwiększała i tym samym zmniejszyć straty. Muzea powinny regularnie sprawdzać gabloty z okazami owadów oraz inne eksponaty (wypchane zwierzęta, wełnę, trofea myśliwskie). Należy szczelnie pozamykać gabloty, usuwać martwe owady i pajęczyny, czyli zachować należyty porządek.
Wspieramy naszych Klientów na Śląsku, w Małopolsce i okolicach. Wykonujemy usługi w Katowicach, Bielsku-Białej, Żorach, Krakowie, i w wielu innych pobliskich miejscowościach.
Na naszej stronie wykorzystujemy pliki cookies.
Przeczytaj więcej: polityka prywatności
© 2021 - 2024 Ratapest.pl realizacja Rekurencja.com
Wszystkie prawa zastrzeżone.