Meszki muchówki zwane także black flies

12 maja 2018

Meszki to gatunek owadów zaliczanych do Nematocera, czyli do muchówek, które charakteryzują się wydłużonym ciałem, nitkowatymi czułkami i członowanym głaszczkiem szczękowym (Nematocera = długoczułkowe, długorogie). W Polsce znanych jest około 50 gatunków meszek, a na całym świecie rozpoznano 1750 gatunków. Meszki są dość małymi owadami, bo osiągają średnio 6 mm długości, a maksymalnie około 10 mm. Z racji tego, że zarówno tułów jak i odwłok są koloru bardzo ciemnego meszki nazywane są z angielskiego Black flies. Są krępej budowy ciała, posiadają charakterystyczny garb i krótkie, szerokie skrzydła. Zaopatrzone są w 3 pary grubych i krótkich odnóży. Czułki są masywne i członowane (11 członów).

Występowanie i odżywianie.

Środowiskiem naturalnym meszek są tereny wilgotne, a więc spotkać je możemy w pobliżu zbiorników wodnych, np. nad rzekami, ale również w niedrożnych rowach i rynnach. Jeśli występują to zazwyczaj masowo, atakują chmarami.

Samice meszek żywią się krwią zwierząt i ludzi, są zatem zaliczane do hematofagów. Samce z kolei odżywiają się nektarem z kwiatów, a stadium larwy i poczwarki żywi się detrytusem, czyli martwą materią organiczną, szczątkami roślin i zwierząt i ich odchodami. Samice potrzebują krwi do produkcji jaj i tym samym do przedłużenia gatunku. To, co je przyciąga do ofiary to jej ciepło, zapach potu oraz wydychany dwutlenek węgla. Meszki atakują w ciągu dnia, zazwyczaj po południu, poza ludźmi celem ich ataku są krowy, konie, świnie, owce, drób. Są bardzo natarczywe i wciskają się niemal wszędzie, najbardziej narażone są okolice pyska, czyli nos, uszy, gardło czy powieki.

Samice wyposażone są w aparat gębowy, który rozcina skórę i rozrywa tkanki, następnie wysysa sączącą się krew. Do krwi wydzielana jest ślina ze specjalną substancją, która ma za zadanie upłynnić krew i nie dopuścić do krzepnięcia.

Cykl rozwojowy.

Samice meszek składają około 200 do 500 jaj, składają je bezpośrednio do wody, najczęściej do płytkich i płynących zbiorników (strumyki i rzeki). Jaja przyczepiają się do różnych przedmiotów w wodzie, a po około 3 tygodniach wylęgają się z nich larwy. Larwy żyją w szybko płynących rzekach lub ciekach wodnych, tam tez następuje przepoczwarzenie (po około 8 tygodniach). Larwy kształtem przypominają jamochłony, przytwierdzają się do kamieni. Poczwarka przeobraża się już w postać dorosłą, wypływa na powierzchnię w pęcherzyku a potem odlatuje.

Co ciekawe, zarówno stadium larwy jak i poczwarki są bioindykatorami, co oznacza, że wykazują dużą wrażliwość na zmiany składu chemicznego wody, ich obecność może świadczyć o nadmiarze fosforanów oraz azotanów.

Szkodliwość.

Meszki zamieszkujące Polskę na szczęście nie przenoszą chorób, jednak wydzielana przez nich ślina jest toksyczna. Ugryzienie meszek powoduje obrzęk, zaczerwienienie, a czasami wysoką gorączkę. Przy ugryzieniu powstaje rana, w wyniku jej drapania może dojść do zakażenia. Substancje uwalniane wraz ze śliną meszek mogą wywołać chorobę, zwaną hararą. Narażone są na nią osoby w śpiączce alkoholowej oraz niemowlęta. Objawia się zatruciem organizmu, bardzo niebezpiecznym, w skrajnych przypadkach może powodować obrzęk płuc.

O zabiegu odkomarzania (który przy okazji likwiduje kleszcze i meszki) przeczytasz tutaj.