Nalot wieczorową porą – przedstawiamy guniaka czerwczyka

Jak wygląda guniak czerwczyk?

Osiąga maksymalnie 1,8 cm długości, zaopatrzony jest w blaszkowate czułki i duże oczy, które bardzo przydają się do jego nocnych „wycieczek”. Jego odnóża wyposażone są w ostre pazurki, dzięki którym owad może się przyczepić do podłoża – niestety często wczepia się też w nasze ubrania, a nawet skórę i włosy i na pewno nie jest to przyjemne. Guniak posiada dwie pary dobrze wykształconych skrzydeł, a jego ciało niemal w całości pokryte jest gęstymi i długimi włoskami. Jeśli chodzi o ubarwienie to jest ono brunatne, a czasami żółto-brunatne, widoczne są też jaśniejsze pasy na pokrywach. To właśnie wielkość i ubarwienie mocno odróżnia go od pospolitego chrabąszcza majowego.

Gdzie można spotkać guniaka i jaki tryb życia prowadzi?

Guniak jest szeroko rozprzestrzeniony w całej Polsce, widywany jest na obrzeżach lasów i w pobliżu zbiorników wodnych, jednak lubi przebywać również w środowisku miejskim – wybiera parki, ogrody, trawniki oraz sady. Pojawia się już w czerwcu, jego aktywność zauważyć można głównie wieczorami i nocą. A co porabia za dnia? Kryje się wśród roślin czy koronach drzew i nikogo nie niepokoi. Gorzej wygląda to wieczorami, kiedy całą chmarą lata nad kwiatami i krzewami. Pomimo, że ich skrzydła są dobrze rozwinięte i pomagają w sprawnym fruwaniu, to jednak są nieco ociężałe, a ich lot wygląda trochę jak „jazda po pijanemu”. Stąd też często na coś/kogoś lub do czegoś wpadają, a wabi je przede wszystkim światło.

Guniaki są roślinożerne, zjadają liście i owoce z drzew i krzewów. Są mało wybredne i bardzo żarłoczne.

Czy guniak jest niebezpieczny?

O ile to, że guniak przez przypadek na nas trafi i się przyczepi – nie stwarza jako takiego zagrożenia. Po prostu jest to mało przyjemnie jeśli wczepi się w skórę czy włosy swoimi ostrymi pazurkami. O tyle ich żarłoczność przysparza wielu zmartwień sadownikom i działkowcom. Najgroźniejsze są jednak larwy guniaka, czyli pędraki. Zaopatrzone są one w brązową główkę i silnie gryzący aparat gębowy. Pędraki rozwijają się w glebie i tam dokonują sporych zniszczeń – uszkadzają i zjadają korzenie roślin uprawnych, traw oraz sadzonek młodych drzew. Obgryzając korzonki powodują stopniowe obumieranie roślin i drzew. Dlatego nie bez powodu guniaki uznawane są za głównych wrogów miejskich zieleni. Larwy rozwijają się dość długo, bo około 2-3 lat,następnie przepoczwarzają się i jako dorosłe owady opuszczają ziemię w czerwcu.